Psychoterapia dla młodzieży
Psychoterapia psychodynamiczna dla młodzieży jest przeznaczona dla nastolatków powyżej 12 roku życia. Dla młodszych dzieci przeznaczona jest psychoterapia poprzez zabawę. Jest to metoda pracy ukierunkowana na trwałą poprawę relacji z otoczeniem rówieśników i dorosłych. Jej celem jest uzyskanie przez pacjenta lepszej kontroli impulsów, większej stabilności emocjonalnej oraz umiejętności kierowania własnym zachowaniem. Pociąga to za sobą ukierunkowanie na zdolność nastolatka do realizacji mających nastąpić w przyszłości dorosłych ról społecznych.
Zatem psychoterapia dla młodzieży skierowana jest na uzyskanie zdolności do sprostania rosnącym z wiekiem wymaganiom w obrębie aktywności szkolnej, a kiedyś zawodowej oraz intymnej. Psychoterapia psychodynamiczna dla adolescentów jest ukierunkowana na osiągnięcie tych celów w pracy z nastolatkiem. Zatem jest to metoda zalecana dla tych nieletnich, którzy mają trudności w funkcjonowaniu w relacji z dorosłymi, rówieśnikami. Którzy nie potrafią sprostać rosnącym oczekiwaniom otoczenia. Jest to skuteczna metoda opracowywania traum związanych z przemocą fizyczną, psychiczną i seksualną. Sposób pracy stanowi dopasowaną do realiów pracy z młodzieżą, technikę terapii skoncentrowanej na przeniesieniu, czyli terapię skoncentrowanąna przeniesieniu dla adolescentów (TFP-A).
Psychoterapia psychodynamiczna dla adolescentów – rola rodziców
Praca psychoterapeutyczna z nastolatkiem możliwa jest tylko wtedy, gdy zgodę na to wyrażają wszyscy opiekunowie prawni nieletniego. Wiąże się to także z aktywnym udziałem rodziców, stosownie do wieku nastolatka. Psychoterapia dla młodzieży usiłuje znaleźć złoty środek między lojalnością terapeuty względem nastolatka oraz lojalnością względem rodziców. Dlatego ta forma leczenia psychoterapeutycznego określa dokładny scenariusz interakcji między rodzicami i terapeutą oraz tworzy szereg zasad odnoszących się do tajemnicy zawodowej chroniącej prywatność nieletniego pacjenta. Oznacza to, że psychoterapia psychodynamiczna dla adolescentów uważa zarówno rolę rodziców, jak i nastolatka, jako kluczowe dla udanego procesu leczenia.
Rezultatem tego, rodzice posiadają dostęp do ogólnych informacji dotyczących uczestnictwa ich dziecka w terapii oraz otrzymują regularnie co kilka miesięcy informacje na temat wniosków diagnostycznych oraz funkcjonowania psychologicznego nieletniego. Tym samym, na rodzicach spoczywają obowiązki związane z terapią, takie jak płatności, kontakt z psychiatrą, czy realizacja specyficznych dla danego pacjenta zasad, ustalonych z terapeutą. Jednocześnie terapeuta pozostaje lojalny względem swojego pacjenta i nie dzieli się z rodzicami dokładnymi treściami, jakimi dzieli się z nim nastolatek zachowując tajemnicę. Jest to konieczne, aby adolescent mógł z czasem zaufać terapeucie i zbudować z nim sojusz współpracy.
Psychoterapia psychodynamiczna dla młodzieży – korzyści dla nastolatka
Jeśli tylko istnieją dowody na to, iż psychoterapia jest zalecana dla danego nastolatka, zdecydowanie lepszą strategią jest reagować od razu. Jest kilka tego powodów. Po pierwsze, jeżeli dziecko od dłuższego czasu prezentuje poważne trudności w funkcjonowaniu szkolnym, relacjach z dorosłymi i rówieśnikami, istnieje duże prawdopodobieństwo, iż te trudności będą się pogłębiać. Jest to o tyle kłopotliwe, że dość często rodzice zbyt późno kierują swoje dziecko na leczenie. Wtedy – najczęściej między 16 i 18 rokiem życia – już nie ma ono motywacji i chęci do takiego leczenia. Taki scenariusz jest bardzo częsty. Drugim argumentem przemawiającym za wczesną interwencją jest to, że im młodszy pacjent, tym mniej utrwalone jego wzorce funkcjonowania psychicznego. Struktura osobowości w wieku nastoletnim nie jest jeszcze zupełnie utrwalona, dlatego jest ona też bardziej elastyczna i podatna na zmiany. W związku z tym, zakłada się że zmiany w psychoterapii dla młodzieży przebiegają szybciej, niż w przypadku dorosłych pacjentów.