Psychoterapia psychodynamiczna dla dzieci
Psychoterapia psychodynamiczna dla dzieci jest zmodyfikowaną formą psychoterapii psychodynamicznej dla dorosłych i młodzieży. Jest ona dopasowana do możliwości rozwojowych dziecka w wieku od 3 do 10 lat. To metoda opracowywania nieprawidłowości w funkcjonowaniu emocjonalnym i społecznym dziecka, poprzez obserwację wzorca relacji, jaki dziecko prezentuje na spotkaniach z psychoterapeutą.
Stosowana metoda pracy opiera się o amerykańskie standardy pracy psychoterapeutycznej z dziećmi. Spotkania psychoterapeutyczne dopasowane są do poziomu rozwojowego dziecka, dlatego opierają się głównie o zabawę. Zadaniem specjalisty jest analiza procesu zabawy, jej treści i zawartości emocjonalnej, oraz sposobu w jaki dziecko zaprasza do niej psychoterapeutę. Rodzice są włączeni do tego procesu poprzez konsultacje z psychoterapeutą.
Dla kogo jest psychoterapia dziecięca
Psychoterapia psychodynamiczna dedykowana jest dzieciom znajdującym się w obrębie normy intelektualnej. Dzieci wymagające terapii przejawiają różnorodne symptomy o podłożu psychologicznym, np.: silne stany lękowe, uporczywe przymusowe rytuały, natrętne myśli, trwałe obniżenie nastroju. Do tej grupy zaliczane są inne objawy pojawiające się w reakcji na wydarzenia, które rodzic uznaje za traumatyczne.
Warunkiem koniecznym do przyjęcia dziecka do terapii jest jego kwalifikacja do leczenia. Dziecko można zakwalifikować, gdy istnieje przekonanie obojga rodziców lub opiekunów o konieczności objęcia dziecka tego rodzaju interwencją terapeutyczną. Od rodziców oczekiwana jest motywacja do stosunkowo długotrwałego (minimum 6 miesięcy) regularnego kontaktu dziecka z psychoterapeutą. Aby dziecko mogło zostać zakwalifikowane do leczenia, musi zostać dokonana diagnoza o charakterze psychodynamicznym, na podstawie której nie tylko rodzice, ale także psychoterapeuta będzie przekonany, iż zalecaną metodą leczenia jest psychoterapia.
Jak wygląda diagnoza psychodynamiczna dziecka
Przed rozpoczęciem psychoterapii ma miejsce wywiad psychoterapeuty z rodzicami dziecka, które ci pragną zgłosić do leczenia. Podczas spotkań początkowych z rodzicami, najczęściej dochodzi do serii konsultacji zorientowanych na diagnozę sytuacji rodzinnej oraz funkcjonowania dziecka. Na podstawie konsultacji diagnostycznych z rodzicami, psychoterapeuta tworzy hipotezy diagnostyczne i dzieli się nimi z rodzicami. Gdy dochodzi do porozumienia w zakresie problemu dziecka, dochodzi do jednego lub kilku sesji diagnostycznych z udziałem dziecka i rodziców. Celem tego jest potwierdzenie hipotez diagnostycznych terapeuty. Po tym, obie strony ustalają kontrakt terapeutyczny. Kontrakt terapeutyczny jest umową pomiędzy rodzicami i terapeutą. Zawiera on cele leczenia, oraz obowiązki każdej ze stron porozumienia.
Jak wygląda psychoterapia psychodynamiczna poprzez zabawę
Po zawarciu kontraktu i odbyciu wywiadu, psychoterapeuta rozpoczyna próbne spotkania z dzieckiem. Opierają się one o zabawę swobodną kierowaną przez dziecko. Rolą terapeuty jest przystępne, dostosowane do wieku i możliwości intelektualnych dziecka, komentowanie jego sposobu budowania relacji z terapeutą, funkcjonowania emocjonalnego w obrębie sesji, oraz relacji zewnętrznych. Te metoda pracy okazała jest skuteczna w przypadku trudności, które nie są przejściowe, ale zdają się mieć charakter przewlekły i utrwalony. W takich sytuacjach wymagana jest interwencja psychoterapeutyczna celem modyfikacji tego wzorca funkcjonowania.